Krize girip annesini öldüren mi dersiniz, kendini kesen mi veya hiç tanımadığı birine saldıran mı dersiniz örnekleri o kadar çok ki…

Peki bir insan neden böyle bir şeyi kullanır?
Neden yaşama tutulmaya çalışmak yerine kendini en yavaş ve acılı ölümün kollarına bırakır? 
Neden sonunu bile bile bu yola çıkar?
Bunların hiçbirinin cevabını bilmiyorum. Bildiğim tek şey bunun durdurulması gerektiği.
Günden güne çeşitleri artıyor, günden güne bu zehri kullananlar artıyor günden güne bunu satanlar da çoğalıyor, hatta satanlar beni en çok korkutanlardan biri, sırf para uğruna insan öldürmek kadar acınası bir şey yok oysa ki... Bir insan evladını zehirleyerek öldürmek çok korkunç çok!
Kendi yaşıtlarıma sesleniyorum!
Ne yaşarsanız yaşayın, ister dünyanın en kötü ebeveynlerine sahip olun, ister kimseye anlatamadığınız şeyler yaşayın ister asla gitmez dediğiniz insanları kaybedin ama şunu asla unutmayın; hiç bir uyuşturucu madde bu acıları geçiremez, hiç bir uyuşturucu madde gideni getirmez hiç bir uyuşturucu madde ebeveynlerinizi daha iyi hale getirmez. Hayat bizim hayatımız kendi hayatımızı sadece kendimiz güzelleştirebiliriz sadece biraz çaba…
Kurtuluş acı içinde zehirlenerek ölmek değildir kurtuluş bakış açınızı değiştirmekle başlar. Kurtuluş ölüm değil, kurtuluş nefes almaktır.
Bugünün kaygılarına karşı, geleceğin umutsuzluğuna karşı önce derin bir nefes alalım. Sonra da hiç kimsenin biz gençleri kobay olarak görüp üzerimizde deney yapmasına izin vermeyin. Türkiye Cumhuriyeti üzerinde yaşayan gençlerin geleceğini nasıl çalarız çalışması yapan ve bizleri kobay olarak gören uyuşturucu baronlarına tek yanıtım; benim ruhum, benim bedenim, benim ailem, benim memleketim. Biz gençler kimsenin ama kimsenin kobayı değiliz!