Tarih kaydediyor

Mutfaklar yangın yeri. Borçlar boyumuzu aşmakta. Kiralar, evler barınma dert.. Benzin, ulaşım ayrı dert. Çocuk varsa eğitim? Müfredat? Okullar? Nereye nasıl güveneceksin? Sokakta, evlerde şiddet devam. Enerji zaten malum pahalı. Aman deyip, suya el atsanız, o da uçtu. 15 Temmuz’a rağmen farklı isimlerle tarikat cemaat yapılanmalar devam. Taciz, tecavüz haberleri bitmiyor.. Sınav sistemi? Gelecek kaygısı tüm gençlerde. Liyakat? Seküler kesim üzerine kurulmak istenen baskı durmuyor. Kadın? Baskılar, açıklamalar; Psikolojik taciz ve şiddettir bence, topluma yer etti artık,  gün geçmiyor ki olmasın. Festival yasak, tweet yasak, yayın yasak… O yasak bu yasak. Düşünce özgürlüğü, ifade özgürlüğü? Düşünebilirsin tabi özgürsün, ama her yerde söyleme.. Gölgemizden korkacağız yakında. Gazeteciler, sanatçılar tutuklanıyor, anlamıyoruz. Gezi Davası??Hala nöbete devam ediliyor.. Her gün yeni bir usulsüzlük, yeni bir olay duyuyoruz. Bazen kendimi enayi gibi, zavallı gibi hissediyorum, elimden gelmez başkası. Ama ya böyle hissedip de, aman bana ne, benim elimden gelir diyen daha bir sürü insan çıkarsa? Ne olacak bu işin sonu? Kanunsuzlar kanun öğretiyor güzel ülkemde. Hepimiz pür dikkat bakıyor, dinliyoruz, ama görmesi duyması gerekenler bakmıyor sanki, görmüyor gibi, sadece seyirciyiz, hiç bir şey olmuyor. Bugün en azından Kılıçdaroğlu’ndan bir açıklama geldi, pazartesi ve sonrası ne olacak göreceğiz. Akkuyu NGS? Ne oluyor? Akkuyu’da 400 kişi sanırım işten çıkarılmış. Ege’deki JES kurulumları ile toprak ve tarımda kayıp yok mu? Ne oluyor tarım arazilerinde? Sahiller kimin? Datça protestoda? Sadece orası mı? Sahillerde ne oluyor? Koylarda ne oluyor? Sitlerde ne oluyor? Madenler? Kamulaştırmalar? Doğru yerdeler mi? Köylüler, insanlar nereye gidiyor? Kentsel dönüşüm mü rantsal dönüşüm mü yaşanıyor? Neden insanlar evlerinden oluyor? Kadın şiddeti son sürat devam. Herkesin gözü önünde yaşanıyor her şey. Artık ne ceza korkusu kalmış, ne din iman korkusu. Hatta utanmazca şiddet için yardıma bile başlandı (bugünün sanal ve TV haberi). Sayaç işlemeye devam ediyor, kadınlarımız ölüyor... İnsanlık nerede, kendisinden haber alınamıyor.. Söylemler de şiddeti destekliyor, kadınlarımız ölüyor... Sağlık hizmetleri? Çok memnunuz değil mi? Hamdolsun.. İşçi, emekçi eylemleri? İşten çıkarılanlar? Akademisyenlerin durumu? Sağlıkta şiddet? Boğaziçi? Üniversiteler? Rektörler? Ve daha pek çok şey... Haber izlemesem diyorum ya, olmuyor, kör değilim görüyorum ve ben de yaşıyorum. Denizli’deki protestocu teyzemin o güzel alnından, ellerinden öperim; “Vatan için ölmek de var,  fakat borcum yaşamaktır” diyor ya.. Umut işte orada, görüyorum, çoğalacak mutlaka. Ben de umut ediyorum...