Özgürlük, Nazım’ın mısralarında kaldı… Aşk, Cemal Süreyya’nın dilinde… Orhan Veli ‘gözlerini kapattı’ bir daha açılmamasına… Can Baba, kötülerin gelmişine geçmişine okudu… Ataol Behramoğlu ‘Ne çok hain var’ dediği ülkemde, Özdemir Asaf’ta kalan anahtar tüm gönül kapılarını kapattı sanki… Ve… Sanatçı Müjdat Gezen “11 Mayıs Dünya Yardım Günü olsun. Bir köpeği besleyin, bir çiçeğe su verin” dedi. ‘Neden?’ diye sordum kendime, buna ihtiyaç mı var? İhtiyaç görmüş demek ki, büyük usta! Sonra düşündüm. Ne zorlaştı hayat güvensiz, adaletsiz, sevgisiz… Önce adaleti kaybettik! ‘Nasıl bilirdiniz?’ sorusuna ‘iyi bilirdik’ deyip hayatın akışına bıraktık kendimizi. Ta ki  adalete ihtiyaç duyduğumuz güne kadar… Ardından yüreklerimizi birleştirip örgütlenmeyi unuttuk. Sevgiyi kaybettik işte! İçindeki güven ve samimiyetle birlikte… Yardım etmenin adını enayilik diye değiştirdim adalet dağıtamayan vicdan mahkemelerinde… Kayıplarımız o kadar çok ki! Kilit vurduğumuz vicdanlarımızı kendimiz için arar olduk. Kaybettiklerimizin anısına ben de diyorum ki; 11 Mayıs ‘VİCDAN GÜNÜ’ olsun.  Orada unuttuğumuz ya da kimsesizler mezarlığına gömdüğümüz vicdanlarımızı hatırlamak adına yıldönümü yapalım. Mesela; selam verdiğimiz komşumuzla karşılaştığımızda bir ‘Merhaba’ diyelim… Ekmeğimizi ortadan bölüp yanımızdaki ile paylaşalım… Anla işte seviyorum seni dediğin herkese ‘seni seviyorum’ diye yüksek sesle söylerken, gözlerimiz ışık saçsın… Sadece bedeni değil, ruhları da siyasi çıkarlar adına hapsedilenlere de bir selam gönderelim… Yetmez… Bir köpeğin kafasını okşarken onunla göz göze gelelim... Bir fidan dikelim mesela… Vicdanlarımızı bir gün de olsa suni teneffüsle yaşatalım.  Önce kendi vicdanlarımızın sonra da içinde yaşadığımız toplum vicdanına hak ettiği değeri verdiğimiz gün olsun, bugün… Ve… Her 11 Mayıs’ta başımızı koyduğumuz o yumuşacık yastık gibi vicdanlarımıza gömelim adaletsizliğe karşı kapattığımız gözlerimizi… Vicdan Günü’nüz kutlu olsun.