İnsanın insana, doğaya, diğer canlılara yaptığı şiddetin sınırlarını hayal bile edemiyorum.  Çocuğa tecavüz edenler, doktoru muayenehanesinde kurşunlayanlar, ailesine kızdığı için ormanı yakanlar, boynuna taktığı tasma ile köpeği sokakta sürükleyerek götürenler, eşeğe tecavüz edenler, kız arkadaşını öldürüp yakıp betona gömene varana kadar. Daha binlercesi, on binlercesi aramızda. Aynı sokakta, aynı markette, aynı caddede, aynı parkta dolaşıyoruz bu insan artığı kişilerle.   Nazi kampında eziyet gören birinin “eğer tanrı gerçekten varsa, kendisini affetmem için bana yalvarması gerekir” demesi insanın insana şiddetinin boyutunu en iyi anlatan sözdür.   Sevgilisine eziyet eden erkekle, eziyet boyutunda acılar yaşatıp giden kadın arasında ne fark var?   Şiddetin her türü ister fiziksel olsun ister duygusal olsun ister psikolojik olsun hepsi aynı acıyı yaşatmıyor mu o acıyı çekene. Geçenlerde deney hayvanlarının deney sırasında yaşadığı acılarım sesinin insanlara dinletildiği bir video izledim, yüreğim paramparça oldu. İnsanın faydasına olsa bile bir başka canlıya eziyet edilmesini ne ahlaki ne etik ne de vicdani bulmuyorum. İnsanın faydasına olan her türlü deney yine o acıyı hak eden insanlar üzerinde yapılmalı.   Şiddetin önüne geçmenin tek yolu bireyin yüreğinde ve zihninde barışın ve sevginin olmasını sağlamaktır. Yüreğinde barış ve sevgi taşımayan biri eninde sonunda bu şiddeti dışa vuracaktır.   Dünyayı şefkat kurtaracak. Kesin olan bu.   Sözü kendime ait Cehennem şiiriyle bitirmek istiyorum ve herkese iyi bayramlar diliyorum.   Cehennem   ............Su kayayı kum eder de ............kumu sel bile götüremez ............ağıtlar sel oldu ............göz yaşım dinmez   -I- derin bir sızı akar yanağıma üç ismin barajından dilimi yakar da yüreğimi yakmaz mı acısı kalsam (da)yanacaktım kalamadım rüzgardım esip gittim dağlara dilime batan yüreğime batmasın diye sustum bilin isterim.   -II- cehenneme döndü köyler, şehirler katmerli acılarda mayalandık mutluluk çıkar mı bilmem fırından. Eyy… cenneti cehennemi başka anlamlarda arayan gafiller cehennem bu dünyada çok kez kuruldu cehennem alevlerin olduğu yer değil yüreklerin yandığı yerdir bilin isterim.   -III- benim gözüm sırattı benim sözüm sırattı düştünüz sıratımdan düşürdünüz ateşi yüreğim yangın yeri yüreğim artık cehenneminiz bilin isterim.   -IV- beni masumluklarda sına beni sessizliklerde sına beni suskunluklarda sına da beni sensizliklerde sınama derdi analar. durup durup sayıyorum sızılarımı biri bahardan, biri yazdan, biri kıştan kalma Gizem’den Leyla’dan Eylül’den üç ayrılık kalmış üçü de tecavüz, üçü de ağıt, üçü de şiir üç isme üç çığlık üç ağıt üç ayrılık üç mevsime ayrı ayrı sığdırdık şiirim bıçaktır şiir bilendi çoktan bilin istedim.   -V- adımdan gayrısını bilmiyorum diyordu şair suyun çürüdüğü yerde üç gülen tohum ekildi sızıya şimdi oradayım ben de diyorum su değil umut çürüdü su değil sabır çürüdü dilimle aynı yüreğimle aynı yerdeyim sabrım tükendi sabrımız tükendi bilin isterim.   -VI- Gizem’den Leyla’dan Eylül’den derin bir sızı akar yanağıma dilimi yakar da yüreğimi yakmaz mı acısı. diyorum son sözüm bu dişimi mi sıkarım kurşun mu sıkarım bilinmez bilin isterim   Faik ARDAHAN