Biz, aynı kentlerin, kasabaların, köylerin, mahallelerin, sokakların çocuklarıydık. Şimdi, hâlâ aynı yerlerde yaşasak da birbirimizin gurbetine düştük.      Koltuklarınız daimi, menfaatleriniz kavi, itibarınız kallavi olsun diye bizi birbirimize düşürdünüz. Seçimi bir savaşa dönüştürdünüz ve bizi bizden olana düşman ettiniz. Bize bunu neden yaptınız?        Biz, aynı hüzünlerin aşinası, aynı türkülerin müptelası, aynı kavgaların ve davaların mensubuyduk. Kavgamız ve davamız bize reva görülen yoksulluğu, alnımıza yazılan kötü kaderi hayatımızdan kovmaktı.      Amacımız birlikte kahkahalar atmak ve yaşanılası bir hayat inşa etmekti. Seçimi kendi amacınız için bizim amaçsızca birbirimize saldırdığımız bir sürece dönüştürdünüz. Bunu bize neden yaptınız?     Biz, kavgası, davası, hayali, türküsü, ülküsü aynı olan yığınla insanız. Bu tuzaklarla neden düştük? Onların koltuğu sağlam, saltanatı tam ve çocuklarının hayatı mutantan olsun diye bunu kendimize nasıl yaptık?     Sahi çocuklarımızın geleceğini, çocuklarının geleceğini garantiye almak isteyenler için neden feda ediyoruz? Seçtiklerimiz çocuklarımızın geleceğini inşa etmeyecek ve kadim kardeşliğimizi pekiştirmeyecekse neden seçelim ki?      Bunu kendimize neden yapıyoruz?