Kapı komşumuz kapımızı çalmıyor, kardeşten öte dediğimiz arkadaşımız mahalle kahvesine uğramıyorsa ve bunun sebebi gönül kırgınlığı değil parti farklılığı ise bu fena. Ve bu fenalığı bize yapanlar zevk ü sefasında ise bu daha da fena.       En fenası da bunu körükleyip oyları kendi hanesine kürümek isteyenlerin oyununa gelmemiz.      Bu oyunu bozmak gerek. Eskisi gibi şen kahkahalı misafirlikler, keyifli kahve muhabbetleri, sokağında huzur bulduğumuz mahaller için " Onlarrr!" diye başlayan ve bizi gönül dostlarımıza düşman etmeye çalışan kindarlara kulak tıkayın.       Seçim gelip geçecek, seçilenler seçkinler muhitinde caka satarken, seçenler kırdıkları gönüllülerle ve kırılmış bir gönülle baş başa kalacaklar.       İşte bu yüzden seçimin bir seçim olduğunu ve bize seçimi bir ötekiler ordusu yaratmak olarak dayatanları unutmayalım.      Ötekisi olmayan Türkiye mümkün, kimseyi ötekileştirmeden bir seçim yapmak da mümkün. Ve mümkün herkese yetecek bu ülkede herkesle birlikte yaşamak.      Biz savaşa general değil ülkeye yönetici seçiyoruz. Bir ülke için savaş bir ihtimal olsa da aslolan huzur içinde kentler, köyler; yaşamaya doyamayacağımız bir coğrafya inşa etmektir.        Bir olmadan, bir araya gelmeden, öteki diye bize dayatılanın kapı komşumuz, mahalle arkadaşımız olduğunu görmeden bu ülkeyi nasıl inşa edeceğiz? Ve bu mümkün değilse seçim ne işe yarayacak?        Zeyyat ŞAHİN