Siz şehrimizi yönetmeye talipsiniz, bizse şehrimize ve oyumuza sahibiz. Bizden oyumuzu isteyecekseniz şehrimize kıymayacağınızı bilmek isteriz. Çünkü şehrimize kıyarsanız bizi yalnızlığın ve çaresizliği orta yerine fırlatmış olursunuz. Biliyorum, yönetmek müthiş keyifli bir şey. Ama bilmelisiniz ki, insanı bir kıymet, şehri bir nimet olarak görüp kıymetlere ve nimetlere değe verenlerce yönetilmek de en az yönetmek kadar keyiflidir. Bu yüzden bizi yönetmeye talip olanlar bilmeliler ki biz de sevgiyle yönetilmeye, şehre kıymet veren ve şehri insanla bir bütün olarak algılayan yöneticilere talibiz. Şehrimizi yönetecekler bir şehri sevmeyi, bir şehirle hemhal olmayı bilmek zorundadır. Eğer şehri koltuklara kurulup nimetlerini alıp gidecek olarak algılıyorsanız hiç aday olmayın. Ama şehri koltuktan öte bir yer olarak algılıyorsanız ve burada kalıp burada ölmeye niyetliyseniz yolunuz açık ola, emin olun biz sizinleyiz hep. Şehrimizi yönetecekler unutmayınız ki şehrin bir ruhu vardır. Betonun bütün soğukluğuna, çeliğin bütün sertliğine ve çelik ve beton yığınına dönüşmesine rağmen şehir canlıdır. Yapacaklarınız şehrin canını acıtabilir ya da şehrin ruhuna bir huzur yayabilir. Bu nedenle şehrimizi sevmeli ve şehrin canı acıdığında bu acıyı yüreğinizde hissetmelisiniz. Zaten şehrin acısıyla acıyan bir yüreğiniz varsa biz şehirlilerin acısını da duyarsınız her daim. Ve unutmayınız ki bizi duyacaklara, acımızı acısı, sevincimizi sevinci bileceklere meylimiz ve reyimiz. Biz şehrimizi seviyoruz, siz şehrimizi yönetmeye talipsiniz. Oysa biz sadece yönetmeye değil sevmeye de talip olmanızı istiyoruz. Çünkü biz sevgisizlikten yorulduk çünkü biz şehri küçük imparatorluğu olarak görenleri istemiyoruz. Kapısı kapımız gibi rahat girebileceğimiz, gönlü gönlümüze denk ve gönül gözü açık yöneticiler istiyoruz.