Yıldızlar kayarken

Peşi sıra kaydıklarına şahit oldunuz mu? Kimi zaman, şayet şehrin ışıklarından görünmez olmamışlarsa, yağmur gibi kayıp giderler gökyüzünde gözünüzün önünden. Seyredersiniz sadece, onları tutamazsınız.. Kayıp gidiyor yıldızlar şimdilerde.. Ellerinde bavulları her biri ayrı istikametlere. Kimi kısa boylu, kimi uzun. Kimi gözlüklü, kimi gözlüksüz. Kimi kadın, kimi erkek. Kimi zayıf, kimi şişman.. Kimi çocuk, kimi yetişkin. Gidiyorlar arkalarına bile bakmadan. Ne zaman, nasıl dönecekler, hepsi dönmek için mi gidiyor bilinmez. Ama gidiyorlar elele, kol kola birlikte. Kimisine dedik ki  “Beğenmiyorsan git, çok senin gibi bende, yetiştirim ben yine.” Küstüler, umutsuzca, “istenilmediğimiz yerde durmayız.” dediler, umutlarını bavullarına koydular gittiler. Kimisi geleceğine baktı boş gözlerle, gördüğü gelecekte, olduğu yerde kendini göremedi. Topladı onlar da bavullarını yola çıktı. Kimisi baktı şöyle bir dünyamıza, aitlik hissetmedi. Yabancılaştı olduğu yere, ötekilendi, berikilendi, dayanamadı, sonunda bavullarını hazırladı. Kimisi burada bulamadığı, ona sunamadığımız imkanları başka yerde buldu, toparlandı. Kimisi iş dedi, kimisi gelecek kaygısı dedi, kimisi umutsuzluk mutsuzluk dedi, kimisi  ortam dedi, kimisi daha iyi bir eğitim dedi. Gidiyorlar, kayıyorlar elimizden.. Görüyor musunuz, işitiyor musunuz seslerini? Daha düne kadar pandemide alkış tuttuğumuz, sonra her şeyi unutup darp ettiğimiz, hakaret ettiğimiz, üstlerine saldırdığımız doktorlarımız da gitti ve gidiyorlar öylece.Terkediyorlar bizi. Bakıyoruz sadece, seyrediyoruz. Daha niceleri gidiyor. Gençlerimiz gidiyor, yetişkinlerimiz gidiyor, fırsat bulan, iş bulan gidiyor.. Peki kim kalıyor hiç düşündük mü? Ne oluyor, nedir bu akın sorguladık mı? Gitmelerine ket vurmak yasaklamak değil ki çare, düşündük mü? Her bireyin sadece ve sadece insan olmasından kaynaklı gitme- gelme özgürlüğünü/hakkını elinden alamazsınız, kısıtlayamazsınız. İnsanlarımıza yaşanabilir, hoşgörülü, barışçıl, refah içinde bir toplum sunabildik mi? Gelecek kaygılarını yok edebildik mi? Evdeki kız babalarının eskiden kızlara söylediği gibi” kır dizini otur evinde” diyemeyiz hiçbirine. Geçti o devir baylar bayanlar. Yıldız yağmuru var dostlar, sıkı bir yıldız yağmuru.. Gün ışırsa belki, aydınlatırsa her tarafı, Yıldızlar da bizimle kalır diye düşünüyorum. İşte o zaman yağmur kendiliğinden durur, durması gerekir. Hatta bakarsınız kayan yıldızlar bile belki yerlerine geri gelir. Dileğim odur ki, yıldızlar yerinde kalsın, ışıklarıyla aydınlatsın her yeri Olmaz mı sizce? Hep birlikte istersek, o zaman işte  bence olur... Haydi o zaman hepimiz umut edelim, dileyelim ki gün ışısın ve yıldız yağmuru dursun. Hepimiz için aydınlık güzel günler olsun..